Behandeling dyslexie

Het is de verantwoordelijkheid van de basisschool om vroegtijdig te signaleren dat een kind lees- en/of spellingsproblemen heeft. Het aanpakken van niet-Ernstige Dyslexie maakt onderdeel uit van de basisondersteuning die elke basisschool biedt. Bij onvoldoende resultaat of bij vermoeden van Ernstige Dyslexie kan de basisschool het kind zonder beschikking doorverwijzen naar specialistische dyslexiebehandeling. 

Vanaf januari 2022 is in de doorverwijzing en diagnostiek de aanwezigheid van een andere ontwikkelingsstoornis (comorbiditeit) geen reden meer om niet voor vergoede dyslexiezorg in aanmerking te komen (zie protocol Dyslexie Diagnostiek en Behandeling 3.0 of de opvolger hiervan). De zorgverlener gaat bij mogelijke comorbiditeit na of een dyslexiebehandeling, gezien de complexiteit van de problematiek, de meest effectieve aanpak is. Het is aan de zorgverlener om te bepalen of de dyslexiebehandeling bij een kind uitvoerbaar is en er dus een behandelindicatie Ernstige Dyslexie wordt afgegeven of dat een andere zorgroute de voorkeur heeft.
 

Het doel van de dyslexiebehandeling is het behalen van een functioneel niveau van technisch lezen en spellen, zodat de jeugdige optimaal zelfstandig in de maatschappij kan functioneren. Hierbij wordt gestreefd om de hardnekkig lees- en spellingsachterstand ten opzichte van leeftijdgenoten te verkleinen.

Basisschoolkinderen vanaf groep drie (tot 13 jaar) met een specifieke uitval op lezen en/of spellen. Er moet sprake zijn van een in ernstige mate didactische resistentie. Dit betekent dat een jeugdige pas in aanmerking komt voor diagnostiek en behandeling binnen de Ernstige Dyslexie als de jeugdige voldoet aan de vereisten zoals omschreven in het protocol Dyslexie Diagnostiek en Behandeling 3.0 of de opvolger hiervan.